The Flemish Wave Revisited

In dit onderzoek bevraag ik vanuit mijn praktijk als choreograaf en danser wat dansrepertoire, en meer specifiek het werk dat voortkwam uit de zogenaamde ‘Vlaamse Golf', betekent voor jongere generaties vandaag. Het project richt zich op de erfenis van invloedrijke choreografen (zoals Anne Teresa De Keersmaeker, Wim Vandekeybus, Alain Platel, etc.) die een cruciale rol speelden in de ontwikkeling van het hedendaagse danslandschap in Vlaanderen.

De kernthema’s van dit onderzoek zijn de belichaamde overdracht en het kritisch herdenken van dansrepertoire via innovatieve choreografische methodologieën die bestaand materiaal opnieuw interpreteren i.s.m. nieuwe en diverse generaties dansers.

De artistieke benadering van dit project bestaat uit de herinterpretatie van het werk van pioniers door een dialoog op gang te brengen tussen hun oude choreografieën en jongere generaties dansers met diverse profielen (qua leeftijd, opleiding of achtergrond). Het doel is om intergenerationele ontmoetingen te faciliteren en de transmissie van het bewegingsvocabularium te verrijken via de persoonlijke en reflectieve transformatie van het materiaal door de dansers. Het doel is om, enerzijds, na te gaan in hoeverre bestaande methodes gericht op de overdracht van gevestigde repertoires ruimte laten voor nieuwe toevoegingen van dansers met diverse achtergronden en lichamen, en anderzijds, nieuwe benaderingen te ontwikkelingen die net deze heractualisering van het repertoire mogelijk maken.

Met dit onderzoek wil ik de canonieke status van de ‘Vlaamse Golf’ kritisch bevragen via een dialoog tussen verschillende generaties. Dit opzet vormt niet alleen een fundamentele verrijking van mijn interesse in het lichaam als medium voor de overdracht van dans, maar haakt ook in op bredere debatten omtrent de duurzaamheid van

danserfgoed door ontwikkelen van nieuwe benaderingen tot repertoire en archivering.